Podczas wycieczek zwróćcie uwagę na te budowle. Są imponujące. Poznaj 7 najpiękniejszych wiaduktów kolejowych na Dolnym Śląsku

Wiadukt uważany jest za jeden z piękniejszych w Polsce. Dzisiaj kursują nim pociągi z Jeleniej Góry do Węglińca oraz do Szklarskiej Poręby. Wiadukt jest też bramą do Borowego Jaru leżącego w obrębie Parku Krajobrazowego Doliny Bobru.

Ten most kolejowy był ważnym elementem budowanej w latach 1865-66 linii kolejowej, łączącej Jelenią Górę ze Zgorzelcem oraz Berlinem. Zbudowany w otoczeniu wzgórz i lasów z pięknym widokiem na miasto i Karkonosze stał się nie lada atrakcją. Na owe czasy był wielkim wyzwaniem architektonicznym. Oddano go do użytku 9 września 1866 roku. Konstrukcja o długości 167 m, nawiązywała swym kształtem do rzymskich akweduktów. Dwa środkowe przęsła wzniesione nad korytem rzeki miały po 20 m szerokości i 33 m wysokości. Pozostałe przęsła na obu brzegach miały prześwit 13 m. Na wiadukcie ułożono dwa tory, co ułatwiło w 1888 r. budowę linii kolejowej przez Cieplice do Szklarskiej Poręby.

W maju 1945 r. wycofujące się wojska niemieckie wysadziły most w powietrze. Wojska sowieckie dokonały reszty, demontując trakcję elektryczną, która istniała tam od 1922 roku. Mieszkańcy i turyści, aby dostać się do Cieplic i Szklarskiej Poręby, musieli korzystać z dworca zachodniego, co było dużym utrudnieniem.

Władze, zmuszone narastającym zainteresowaniem turystów pięknymi Karkonoszami, zdecydowały o zbudowaniu nowego wiaduktu. Powstawał w latach 1951-1954 i uważany jest za jeden z najładniejszych w Polsce. Powstał w nowym miejscu, równolegle do pierwszej budowli. Jest to obiekt żelbetonowy, wsparty na jednym elipsoidalnym łuku o wysokości 33 metrów.

Most jest jednym z najdłuższych tego typu wiaduktów w Polsce i w całej Europie. Wybudowany został w latach 1844/1846. Imponujących rozmiarów budowla wykonana została z piaskowca kredowego z kopalni w Dobrej według projektu Fryderyka Engelhardta Gansela, który wzorował się na rzymskich akweduktach.

Ciekawe informacje o wiadukcie

• Kosztował zawrotną kwotę na owe czasy 400 tysięcy talarów.
• Specjaliści obliczyli, że bliskie położenie kamieniołomów, z których czerpano surowiec do budowy wiaduktu, pozwoliło obniżyć koszty budowy aż o połowę.
• Przy budowie wiaduktu prace wykonywało ponad 600 osób, a kolejnych 3200 było z budową związanych pośrednio.
• Wiadukt ma 490 metrów długości, 8 metrów szerokości i 26 metrów wysokości.
• Na rusztowania zużyto 12 tysięcy pni.
• Podejścia do przeprawy wykonano w postaci w 17-metrowych nasypów ziemnych.
• Wiadukt składa się z 35 półkolistych przęseł wspierających się na potężnych filarach.
• Filary są rozmieszczone w odległościach: 15 m, 11,5 m lub 5,65 m.
• Kilka filarów wybudowano w kształcie wieży, a na trzech z nich rozlokowano wartownie, na które można było się dostać, pokonując 92 stopnie.
• Architekt Fryderyk Engelhardt Gansel za ten wiadukt odznaczony został Orderem Czerwonego Orła
• Uroczystego otwarcia mostu dokonał osobiście król pruski Fryderyk Wilhelm IV, co upamiętnia tablica wmurowana z tej okazji w jedno z przęseł wiaduktu.

W 1846 roku po wybudowaniu wiaduktu na Bobrze, doprowadzono do miasta kolej żelazną. Dzięki temu już w 1851 roku Bolesławiec otrzymał połączenie kolejowe z Wrocławiem i Dreznem.

W 1945 roku wycofujący się Niemcy wysadzili główne, zachodnie przęsło znajdujące się bezpośrednio nad rzeką, zniszczone zostały dwa przęsła i filar. Przez krótki czas po wojnie trzeba więc było przerywać podróż, przejść przez rzekę i kontynuować jazdę pociągiem podstawionym po drugiej stronie. W 1947 roku wysiłkiem osadników wiadukt został odbudowany i przywrócono pełną przejezdność linii.

Dzięki ostatniemu remontowi, od 2009 roku, pociągi mogą mknąć po nim z prędkością nawet do 160 km na godzinę. Obecnie budowlę można podziwiać także po zmierzchu, oświetloną 58 projektorami zamontowanymi na wewnętrznych stronach kamiennych filarów.

To jeden z najładniej wkomponowanych w otoczenie wiaduktów Dolnego Śląska. Znajduje się na linii kolejowej z Kłodzka do Kudowy-Zdroju. Został wybudowany w latach 1903–1905 przez włoskich inżynierów.

Efektowny, wieloprzęsłowy wiadukt wykonany jest z kamienia. Ma 27 m wysokości i 120 m długości. Budowla ma bardzo dobre proporcje przęseł i łuków, jest przykładem klasycznej konstrukcji inżynierskiej.

Choć most w Lewinie Kłodzkim jest typową konstrukcją, jakich wiele powstało na górskich liniach kolejowych Europy, jest uznawany za niezwykle malowniczy. Wiadukt jest przykładem efektownej budowli technicznej, dobrze komponującej się z górskim krajobrazem, a za sprawą pięciu potrójnych prześwitów nad filarami kojarzy się z rzymskim akweduktem.

Ten wiadukt jest odwzorowany w grze komputerowej Euro Truck Simulator 2. Budowla była wielokrotnie wykorzystywana w polskich filmach.

W roku 2005 mieszkańcy gminy Lewin Kłodzki upamiętnili budowniczych mostu tablicą pamiątkową wmurowaną u jego podstawy. Znajduje się na niej napis: 1905–2005 Ku pamięci budowniczych wiaduktu w jego 100 rocznicę tablicę pamiątkową ufundowali mieszkańcy gminy Lewin Kłodzki.

W grudniu 2013 roku po kilku latach przerwy wznowiono połączenia kolejowe z Kłodzka do Kudowy-Zdroju. Podróż do Lewina Kłodzkiego jest prawdziwą przyjemnością dla podróżnych, gdyż linia kolejowa biegnie malowniczą trasą, w tym około pół kilometra pod masywem Grodźca, w okolicy Kulina Kłodzkiego.

Wiadukt kolejowy w Wałbrzychu znajduje się w dzielnicy Podgórze, nad ulicą Niepodległości. Stalowy most zbudowano w II połowie XIX wieku, w roku 1880. Trójprzęsłowy wiadukt o długości około 125 metrów i wysokości ponad 20 metrów jest częścią linii kolejowej Wałbrzych–Kłodzko.

Stosunkowo duża rozpiętość przęseł i wysokość podpór sprawiały, że do 1945 roku nie prowadzono eksploatacji węgla jego filarze ochronnym.

Jadąc pociągiem, z wiaduktu można podziwiać ciekawe widoki Podgórza i okolic. Parę kilometrów dalej rozpoczyna się najdłuższy kolejowy tunel w Polsce pod Małym Wołowcem, a więc kolejna turystyczna atrakcja.

Wiadukt ten wielokrotnie został pokazany w filmie Andrzeja Jakimowskiego pt. „Sztuczki”.

Potężna metalowa konstrukcja wiaduktu, wspartego na kamiennych filarach z czerwonego piaskowca, wznosi się nad doliną Woliborki. Jest to najwyższy (ok. 40 m.) wiadukt kolejowy na trasie Wałbrzych–Kłodzko, często podziwiany przez miłośników kolei. Został poprowadzony po łuku, co w XIX wieku było posunięciem nowatorskim. Z racji tego podróż pociągiem na tej trasie stanowi niebywałą atrakcję, dodając jeszcze wrażenia podczas przejazdu przez trzy tunele, z których najdłuższy (około 2,5 km) znajduje się przed samym Wałbrzychem.

Wiadukt nazywany jest przez noworudzian Czarnym mostem. Wysokość od osi toru do powierzchni lustra wody potoku wynosi 36 m. Na dwóch kamiennych pylonach położono dwie nitowane stalowe konstrukcje o długości 148 m. Jedną z nich zdjęto w 1993, aby zmniejszyć ciężar.

Wiadukty srebrnogórski i żdanowski stanowiły część Kolei Sowiogórskiej. Dzisiaj nie jeżdżą tu pociągi, a wiadukty znajdują się na ścieżce edukacyjnej „Zębata”. Ścieżka prowadzi przez najbardziej malownicze punkty kolei Sowiogórskiej.

Na 27-metrowy wiadukt srebrnogórski można wejść schodami i go przejść. Zaraz za wiaduktem rozpoczyna się skalny wąwóz, wydrążony specjalnie dla kolejki z nasypami kolejowymi

Wiadukt żdanowski ma 25 metrów. Można z niego zejść stromą ścieżką znajdującą się po jego drugiej stronie i obejrzeć konstrukcję z dołu. Potem można się wdrapać na górę na trasę pociągu i wędrować w kierunku Srebrnej Góry.

Na tej trasie, na odcinku między Srebrną Górą a Woliborzem, gdzie nachylenie torów wynosiło nawet 6 procent, zamontowana była dodatkowa szyna zębata, a kursować mogły tu tylko specjalne parowozy. Linia została zamknięta już przed wojną, w latach 30.XX wieku.

Łączy polski i niemiecki brzeg Nysy Łużyckiej. Należy do najcenniejszych zabytków architektury i sztuki inżynierskiej z początkowego okresu budowy kolei. Powstał w 1847 roku według projektu Gustava Kiesslera. To jeden z czterech najdłuższych mostów kamiennych w Polsce i najdłuższy most kamienny w Niemczech.

Ma 448 m długości i jest krótszy od mostu w Bolesławcu (519 m), od którego jednak jest wyższy (maksymalnie 35 m nad lustrem wody).

Architekturę mostu wzorowano na kamiennych mostach rzymskich, dlatego jego wygląd przypomina rzymskie akwedukty, charakteryzując się podobną lekkością, prostotą i elegancją formy. Do jego budowy wykorzystano granit wydobywany na miejscu i przywożony z oddalonego o 10 km kamieniołomu, zaś część cementu sprowadzono aż z Anglii i Tarnowskich Gór.

W czasie II wojny światowej most długo stanowił ważną drogę ewakuacji taboru niemieckiego, dlatego długo zachował się w całości. Jego fragment, wycofujące się oddziały niemieckie wysadziły dopiero 7 maja 1945 r.

Odbudowany w 1954 r. stanowi obecnie część międzynarodowego europejskiego korytarza transportowego E 30 Berlin – Drezno – Zgorzelec – Legnica – Wrocław – Katowice – Kraków – Przemyśl – Medyka – Lwów – Kijów.