Dworek sprzedany

Za zabytek w Maciejowcu gmina uzyskała 218 tysięcy złotych
Gmina Lubomierz sprzedała wreszcie dworek znajdujący się we wsi Maciejowiec, nieopodal Jeziora Pilchowickiego. Nie wiadomo jednak, w jaki sposób dworek zostanie zagospodarowany

Dworek po raz pierwszy gmina chciała sprzedać już na początku lat 80. Przez kilka lat o przejęcie dworku starał się jeden z lokalnych przedsiębiorców. Gdy w końcu wygrał przetarg, okazało się, że biznesmen nie ma pieniędzy. Kolejne przetargi również nie przyniosły rozstrzygnięcia, więc gmina postanowiła w 2000 roku wydzierżawić obiekt Fundacji Karkonoskiej.
– Fundacja nie prowadziła tam prawie żadnej działalności, a obiekt wciąż popadał w ruinę. Dlatego postanowiliśmy wypowiedzieć umowę – wpomina Anna Chorążyczewska z urzędu gminy.
Były z tym kłopoty, aż sprawa oparła się o sąd. Dworek wrócił do gminy na początku ubiegłego roku. Po raz kolejny postanowiono go sprzedać. Rozpisano przetarg. Było wielu chętnych do kupna obiektu, jednak z uwagi na fakt, że obok jest niewiele gruntu, potencjalni nowi właściciele rezygnowali. Poza tym wszelkie prace remontowe w dworku muszą być wykonywane w porozumieniu z konserwatorem zabytków. Gdyby nie to, że dokoła jest niewiele wolnego gruntu, to dworek nadawałby się na stworzenie w nim ośrodka wypoczynkowego.
Ostatecznie do przetargu stanęło dwóch oferentów. Wygrał przedsiębiorca z Opola, który zaproponował kwotę 179 tys. złotych (jedynie kilka tysięcy wyższą od oszacowanej wartości). Jego konkretne plany związane z tym obiektem będą znane w najbliższych tygodniach.
– Być może w lutym podpiszemy akt notarialny. Do wylicytowanej ceny dojdzie jeszcze podatek VAT, 22 procent – informuje Chorążyczewska. Będzie to w sumie 218 tys. zł. •

historia dworku
Budynek dworku ma bogatą historię. Powstawał w latach 1627-32 roku w miejscu, w którym wcześniej była jeszcze starsza budowla pochodząca z II połowy XVI wieku. Dwór był restaurowany w roku 1652 i remontowany w 1952 i 1999 roku. Jest to o tyle ciekawe, że od czasów wojny obiekt jest nieużytkowany. Jest jednym z niewielu na Dolnym Śląsku, stanowiącym przykład architektury renesansowej. W skrzydle wschodnim, od strony dziedzińca, zachował się piękny portal. Również w murze kurtynowym umieszczono portal ozdobiony tarczami herbowymi, a na pierwszym piętrze widnieją fragmenty drewnianego, malowanego stropu.